Veldi Opruh Winfrey að líða undir lok?

Hún er kona sem getur selt bækur í milljónum eintaka, látið drauma rætast, og breytt lífum.

En getur það verið að Ameríka sé orðin þreytt á uppáhalds sjónvarpskonunni sinni, henni Opruh Winfrey?

Dagblaðið The New York Times segir að vinsældir Opruh fari stöðugt dalandi.

Á þessu ári minnkaði áhorf á spjallþáttinn hennar um sjö prósent, og er það þriðja árið í röð sem það hefur minnkað.

Dreifing tímaritsins hennar, O, The Oprah Magazine, hefur fallið um meira en tíu prósent síðasliðin þrjú ár, og nýlegur raunveruleikaþáttur sem hún framleiddi, Oprah’s Big Give, varð aldrei eins vinsæll og vonast var til.

Sagt er að stuðningur Opruh við Barack Obama sem hugsanlegan frambjóðanda til forsetakosninganna í Bandaríkjunum, hafi líka orðið til þess að hún tapaði mörgum aðdáendum sínum.

Áhorfshópur Opruh samanstendur helst af hvítum konum á miðjum aldri, sem flestar eru stuðningsmenn Hillary Clinton, og mörgum þeirra finnst Oprah hafa brugðist.

“Fyrir ekki svo löngu síðan var hún eins og páfinn,” segir Janice Beck, höfundur bókarinnar The Age of Oprah.

“Mörgum aðdáenda hennar, sem eru ekki demókratar, eða sem styðja Hillary Clinton, finnst hún hafa svikið sig.”

Það sem af er þessu ári hefur Oprah dregið sig í hlé frá herferð Obama, sem þýðir að hún hefur hugsanlega gert sér grein fyrir þeim neikvæðu áhrifum sem stuðningur hennar við hann gæti haft á ímynd hennar.

Höfnuðu nýfæddum glasabörnum sínum vegna þess að þær voru stúlkur

Bresk hjón, sem fengu glasafjóvgun, höfnuðu nýfæddum tvíburum sínum vegna þess að þær voru stúlkur og skildu þær eftir á spítalanum strax eftir fæðinguna. Hjónin eru af indverskum ættum en breskir ríkisborgarar, búsett í Birmingham. Þau höfðu farið til Indlands til að fá tæknifrjóvgun vegna þess að þeim hefði verið hafnað um aðgerðina í Bretlandi sökum aldurs. Móðirin er 59 ára og eiginmaður hennar 72 ára.

Þau tjáðu læknunum á New Cross spítalanum í Wolverhampton, þar sem tvíburarnir voru teknir með keisaraskurði fyrir hálfum mánuði, að þau vildu ekki börnin því þau væru “af vitlausu kyni.”

Dagblaðið The Sun segir að eiginmaðurinn hafi þá líka spurt læknana hvað langur tími þyrfti að líða þar til eiginkona hans gæti talist nægilega hress til að fara til Indlands í aðra glasafrjógvunaragerð í þeirri von að eignast dreng til að viðhalda fjölskyldunafninu.

Talsmaður spítalans í Wolverhampton hefur staðfest að börnin séu á spítalanum og heilsist vel, að sögn The Times. Ráðgert sé að flytja þau á spítala í Birmingham, heimaborg foreldrana, þar sem ekki var pláss á fæðingardeildinni fyrir fæðinguna. Talsmaðurinn staðfesti jafnframt að tvíburarnir hefðu ekki fengið eina einustu heimsókn.

Val á börnum eftir kyni við tæknifrjóvganir er bannað með lögum í Bretlandi. Vitað er að meðal fjökyldna af indverskum uppruna í Bretlandi eru sveinbörn  eftirsóttari. Könnun leiðir í ljós að á árunum 1990 til 2005 fæddu indverskar konur í Englandi og Wales 1.500 færri stúlkur en gera hefði mátt ráð fyrir.

 

Crazy Jokes

 

Three men wanted to cross a river. They had no idea how to cross it, so one man knelt down on his knees and prayed "Lord give me the power and strength the cross the river." suddenly the man became very strong and swam across the river. The next man thought: if it worked for him, it'll work for me. So he knelt down and prayed "Lord give the skills and the strength to cross the river." the man built a canoe and paddled himself across the river. The last man thought: if it worked for both of them, I know it'll work for me. So he also knelt down and prayed "Lord give me the wisdom and knowledge to cross the river." He turned into a woman and walked across the bridge.

Tveir stóðu fyrir framan himnaríki sem hétu Jói og Kalli.
Jói spurði: hvernig dóst þú?
Kalli: ég fraus til dauða, en þú
Jói: ég dó úr hamingju
Kalli: hvernig getur maður dáið úr hamingju
Jói: fyrsta daginn kom ég heim og allt var hreint, konan mín tekur aldrei til þannig að ég vissi að hún var að halda fram hjá, ég leitaði um allt hús en fann engan.
Annan daginn kom ég heim og það var matur á borðinu, kona mín eldar aldrei þannig að ég vissi að hún var að halda fram hjá svo að ég leitaði út um allt en fann engan.
Þriðja daginn kom ég heim og fann blóm á borðinu, konan mín kaupir aldrei blóm þannig að ég vissi að hún var að halda framhjá ég leitaði um allt en fann engan þannig að ég hreinlega dó á staðnum.
Kalli: AULINN ÞINN ef þú hefðir bara opnað ísskápinn værum við báðir á lífi.

Eldri kona fór í læknisskoðun sem gekk mjög vel. Eftir nokkra þögn leitar konan ráða og segir: Við hjónum höfum ekki elskast í mörg ár. Hvað getur maður gert til að auka kynlöngun mannsins míns?

Hefurðu prufað Viagra spyr læknirinn.

Hann vill ekki einu sinni taka inn verkjalyf þó hann sé með höfuðverk segir konan.

Ég kann ráð við því segir læknirinn. Þú mylur Viagratöflurnar og setur út í kaffið hjá honum og hann tekur ekki eftir neinu.

Konan varð mjög glöð og yfirgaf læknastofuna í flýti.

Viku síðar kemur hún aftur niðurbrotin og brúnaþung.

Læknirinn spyr hvernig hafi gengið. Herilega, segir konan, herfilega.

Virkaði ekki ráðið eins og ég sagði þér spyr læknirinn.

Jú það virkaði mjög vel. Hann reif sig strax úr öllum fötum og tók mig á matborðinu. Það er besta kynlíf sem við höfum haft í 25 ár.

Hver er þá vandinn spyr læknirinn? 

Ég get aldrei aftur látið sjá mig á McDonalds, segir konan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

30 ára þann 1 maí!(afmæli)

Heil og sæl

Fyrir 30 árum fæddist ritari þessa bloggs 1 maí 1978, og er því hálfsextug.Bloggarinn er nokkuð sáttur við aldurinn og fagnar þessum afanga af heilum hug.

kv adda

 

 

 

 

Hvernig væri að fara að borga þessu ágæta fólki mannsæmandi laun??

heil og sæl!

 

ég stend með geilsafræðingum og hjúkrunnarfólki.ég vona bara að ráðamenn vakni og fari að borga þessu góða fólki mannsæmandi laun!mér finnst þetta vera til skammar!

 

Geislafræðingar hætta

Fyndin myndbönd......

 

 

 

bragi afi

Bragi Skarphéðinsson járnsmiður fæddist í Reykjavík 24. nóvember 1933. Hann lést á Dvalar-og hjúkrunarheimilinu Hlíð á Akureyri 20. október síðastliðinn. Foreldrar hans voru Jórunn Einarsdóttir, húsmóðir og iðnverkakona í Reykjavík, f. 23.2. 1905, d. 23.9. 1978, og Skarphéðinn Vémundsson, síðast verkamaður í Reykjavík, f. 19.8. 1911, d. 31.12. 1979. Bræður Braga eru Þráinn, f. 25.9. 1937, og Ómar, f. 20.8. 1949.

Bragi kvæntist árið 1956 Esther Brittu Vagnsdóttur, f. 10.8. 1936. Foreldrar hennar voru Laufey Hólm Sigurgarðsdóttir, húsmóðir í Reykjavík, f. 21.4. 1911, d. 2.5. 1988, og Vagn Egill Jónsson, hæstaréttarlögmaður, f. 5.7. 1914, d. 5.4. 1976. Bragi og Esther skildu 1982. Börn þeirra eru Egill Héðinn, f. 8.3. 1957, Skúli Þór, f. 13.5. 1959, og Snorri Ragnar, f. 25.12. 1963. Egill Héðinn og fyrrverandi kona hans, Anna Lára Þorsteinsdóttir, f. 28.7. 1956, eiga tvö börn, Ástu Laufeyju, f. 1.5. 1978, og Þorstein Marinó, f. 2.6. 1987. Síðari kona Egils er Wirat Ubasen, f. 31.3. 1965, þau eiga dótturina Chandraju, f. 19.9. 2005. Skúli er kvæntur Nuanchawee Wijannarong, f. 17.1. 1968, börn þeirra eru Ása María, f. 5.9. 1998, og Jasmín, f. 7.5. 2004. Skúli Þór á dóttur, Pascale Elísabet, f. 16.11. 1980, með fyrri konu sinni Doris David frá Máritíus, og son, Davíð Braga, f. 19.6. 1992, með Natalie Bragason. Dóttir Snorra og sambýliskonu hans Auðbjargar Maríu Ólafsdóttur, f. 12.12. 1971, er María Elísabet, f. 15. desember 2006. Snorri Ragnar á tvö börn með fyrri konu sinni, Margréti Jónínu Þorsteinsdóttur, f. 25.2. 1967. Það eru synirnir Daníel Ágúst, f. 25.6. 1989, og Snorri Ágúst, f. 23.12. 1990.

Bragi ólst upp í sveit í Fossvoginum þar sem foreldrar hans voru með búskap og síðar í Reykjavík. Hann gekk í Laugarnesskóla, en stundaði almenna verkamannavinnu eftir að skyldunámi lauk. Hann lærði járnsmíði í Vélsmiðjunni Héðni og Landssmiðjunni í Reykjavík, og lauk prófi frá Iðnskólanum í Reykjavík. Bragi var einn af stofnendum Lúðrasveitar verkalýðsins og lék með lúðrasveitinni fyrstu árin sem hún starfaði. Árið 1964 gerðist hann verslunarmaður í Hljóðfærahúsi Reykjavíkur og starfaði þar til ársins 1970 að hann fór aftur að stunda járnsmíði og þá hjá Norma hf. í Reykjavík. Vann hann m.a. við Þórisós og stækkun álversins í Straumsvík. Árið 1972 flutti fjölskyldan til Akureyrar. Þar réðst Bragi til Vélsmiðjunnar Odda hf., þar sem hann starfaði árum saman með hléum, en hann réðst tímabundið til Vélsmiðju Steindórs og til Slippstöðvarinnar hf. á Akureyri. Frá 1975 til 1980 starfaði hann við vélgæslu á varaaflstöðvum á Oddeyri og við Rangárvelli, við stækkun Laxárvirkjunar og viðhald togara ÚA svo fátt eitt sé nefnt. Eftir það var hann hjá Hitaveitu Akureyrar til árins 1981 að hann flutti til Suðureyrar við Súgandafjörð ásamt sambýliskonu sinni Ingunni Sveinsdóttur frá Barðsnesi, f. 20.9. 1942. Þar var hann um tíma við iðn sína, en 1984 flutti hann til Norðfjarðar og bjó í Neskaupstað til árins 1996 að hann fór til Skúla sonar síns á Sauðárkróki. Árið 1999 flutti Bragi aftur til Akureyrar og bjó þar til dauðadags.

Bragi verður jarðsunginn frá Glerárkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 10.30.


Pabbi ólst upp í Reykjavík á kreppuárunum þegar allur almenningur hafði úr litlu að spila. Sá tími var honum minnisstæður, og eins tími stríðsáranna. Þessir tímar mótuðu hann og lífsviðhorf hans að ýmsu leyti.

Pabbi var glaðvær og mikill tónlistarunnandi. Hann lærði ungur að árum að leika á tenórsaxafón hjá Vilhjálmi Guðjónssyni og einnig lék hann vel á harmoniku. Hann var einn af stofnendum Lúðrasveitar Verkalýðsins í Reykjavík þar sem hann lék á franskt horn. Hann var róttækur sósíalisti, félagi í Samtökum hernámsandstæðinga og í Sósíalistaflokknum, seinna Alþýðubandalaginu. Málefni verkalýðshreyfingarinnar og kjarabarátta ásamt frelsisbaráttu hinna vinnandi stétta voru honum hjartans mál. Hann mátti aldrei heyra á verkalýðshreyfinguna hallað einu orði. Hann var virkur félagi í stéttarfélagi málmiðnaðarmanna.

Árið 1954 fór hann með vini sínum Gísla Halldórssyni símvirkja til Noregs. Í Bergen réðu þeir sig á fornfálegt gufuskip sem hét Fulton. Skipið sigldi til Múrmansk að sækja timbur sem var flutt til Englands. Annar góður vinur pabba var Þórður Sigurel Kristjánsson, bifreiðastjóri og rennismiður. Ég man eftirminnilega ferð sem hann og Þórður fóru árið 1969 með Björgunarsveitinni Ingólfi í Húsafell og Veiðivötn, en pabbi var veiðimaður á stöng og hafði yndi af útiveru og veiðiskap.

Pabbi hóf flugnám í Reykjavík um 24 ára að aldri en varð að hætta þar sem hann stóðst ekki fyllilega kröfur um heyrn. Hann unni þó fluginu alla ævi og mat þá reynslu mikils að hafa flogið Piper Cup.

Á þeim árum sem hann starfaði hjá Hljóðfærahúsi Reykjavíkur eignaðist hann gott hljómplötusafn. Hann unni sígildri tónlist en hafði breiðan tónlistarsmekk. Eftir áralöng störf hjá Hljóðfærahúsinu sneri hann aftur að járniðninni. Á þessum árum var mikil vinna t.d. við Búrfellsvirkjun og Þórisós. Árið 1972 var ákveðið að flytja til Akureyrar, nánar tiltekið í Glerárþorp sem þá var svo nefnt. Þar tók við áframhaldandi vinna að járnsmíðum. Pabbi eignaðist járnsmíðaverkfæri, vélar og tæki sem hann hafði í bílskúrnum. Járnið lék í höndum hans og til urðu fínlegir hlutir með persónulegu yfirbragði. Fyrir utan bílskúrinn stóð Willys jeppinn guli, árgerð 1954, en um þann jeppa sagði pabbi síðar að hann væri eina ökutækið sem sér hefði þótt vænt um.

Árið 1982 ákvað pabbi að flytja vestur á firði, til Suðureyrar við Súgandafjörð. Þar bjó hann í nokkur ár, stafaði að járnsmíðum og svolítið að tónlistarkennslu við tónskóla staðarins. Þá lá leiðin austur á land, í Neskaupstað. Þar starfaði hann á vélaverkstæði Síldarvinnslunnar hf.

Heilsan fór að bila rétt þegar pabbi var um sextugt, hann greindist með Alzheimers sjúkdóm. Sem betur fer átti hann samt eftir mörg ágæt ár. Akureyringar tóku fjölskyldunni vel, og veit ég að það var pabba mikils virði og minntist hann oft á hversu heppin við hefðum verið að flytja einmitt þangað.

Af ótal mörgum minningum vil ég nefna kvöldin sem hann sat við að hlusta á sígilda tónlist, reykjandi pípuna sína, með bók eftir Hemingway eða aðra eftirlætishöfunda í hendi.Af íslenskum rithöfundum mat hann Halldór Laxnes mest, af ljóðskáldum Bólu-Hjálmar. Hann fann sér að ýmsu leyti sálufélaga í stórbrotnum persónum þeirra.

Ég vil þakka pabba fyrir allt, og kveðja hann hinstu kveðju.

Egill Héðinn Bragason.

mbl.is/minningar Í dag kveðjum við Braga bróður og mág hinstu kveðju. Nú er lokið baráttu hans við hinn erfiða sjúkdóm Alzheimer sem náði tökum á honum allt of snemma. Bragi var einstakt ljúfmenni og brosið hans bræddi allra hjörtu. Þrátt fyrir heilsubrest kvartaði hann ekki en reyndi frekar að gleðja samferðafólk sitt, margir muna hann sjálfsagt hlæjandi með pípuna í munnvikinu. Hann var hrekklaus maður og sérlega barngóður. Hann var stóri bróðir minn og ég leit alltaf upp til hans í æsku enda var hann mér góður og reyndist mér ávallt vel. Þegar við hjónin fluttum austur í Egilsstaði voru heimsóknir hans eftirminnilegar og börnin okkar löðuðust strax að honum og var hann frændinn sem var svo góður og skemmtilegur. Í síðustu heimsókn hans austur kynntist hann barnabörnunum okkar, en þá var sjúkdómurinn byrjaður að segja til sín. Þau skynjuðu það og fannst að þau yrðu að passa hann vel, sem þau og gerðu, og varð mikil vinátta milli þeirra.

Bragi var tónlistarmaður og mikill hagleikssmiður á járn.

Marga fallega gripi smíðaði hann úr járni og gaf vinum og vandamönnum, enda lærður járnsmiður og eldsmíðin heillaði hann.

Hann var einn af stofnendum Lúðrasveitar verkalýðsins og spilaði þar á saxófón og tenórhorn í árafjöld, oft var glatt á hjalla á æfingum og Bragi hrókur alls fagnaðar.

Veiði og útivera voru meðal áhugamála hans og fórum við marga veiðiferðina með æskuvinum og félögum í Reykjavík, var þá oftast tjaldað á vatns- eða árbakka og spjallað og grínast langt fram á ljósar sumarnætur svo veiðin gleymdist jafnvel. Við áttum líka margar eftirminnilegar samverustundir við Eiðavatn um hvítasunnu, þegar Bragi tíndi upp fisk á pínulítinn spinner þegar aðrir fengu ekki neitt, og hló dátt.

Síðustu ár voru erfið bæði fyrir Braga og aðstandendur því Alzheimersjúkdómurinn einangrar fólk svo það missir smám saman allt samband við umheiminn og getur ekki tjáð sig. Vel var hugsað um Braga á hjúkrunarheimilinu Hlíð á Akureyri og starfsfólk þar á þakkir skildar fyrir frábæra umönnun.

Við minnumst Braga með söknuði en þökkum fyrir að hafa átt hann sem bróður og mág.

Sonum hans, Agli, Skúla og Snorra, barnabörnum og öðrum venslamönnum vottum við okkar innilegustu samúð. Minningin um Braga lifir í hjörtum okkar.

Þráinn og Gunnhildur.

Dónalegir pólverjar!!!

hæ hó.

 

komin timi á blogg frá mér, er það ekki hehe.svakalega varð mér um að sjá þessa frétt með kaffi akureyri og pólverjana,urrrrrrrrrrrrrrr.svona framkomu mundi ég ALDREI líða.ég mundi boxa vel frá mér.ég sem þekki til ágætra pólverja, sem eru harðduglegir og tala fína íslensku.Svo koma svona helv kallar sem skemma fyrir hinum, og kalla á fordóma.

 

 

„Dónaleg framkoma ekki liðin“